فسخ و انفساخ قرارداد: چه زمانی و چگونه؟

وکیل دعوای کیفری وکالت, وکیل حقوقی, وکیل کیفری, #مشاوره حقوقی, وکالت امور کیفری, دعاوی کیفری, پرونده های حقوقی, مشاور حقوقی، مدافع حق #پارسیان و #وکیل دعاوی

در دنیای پرشتاب و پیچیده امروز، معاملات و قراردادها نقشی اساسی در روابط تجاری و مدنی ایفا می‌کنند که با امضای آن‌ها، طرفین متعهد می‌شوند تا به تعهدات خود عمل کرده و از حقوق یکدیگر صیانت نمایند. این اسناد، ضمن مشخص‌کردن تعهدات و حقوق طرفین، ضامن نظم و ثبات در مناسبات اقتصادی و اجتماعی نیز خواهند بود.

بااین‌حال در برخی از موارد به دلایل مختلف، ضرورت فسخ یا انفساخ قرارداد پدیدار می‌شود. فسخ و انفساخ، دو ابزار مهم در نظام حقوقی ایران هستند که در راستای حفظ نظم عمومی و صیانت از حقوق افراد و اجرای عدالت تدوین شده‌اند و به ترتیب به معنای اراده یک‌طرفه برای برهم‌زدن قرارداد و انحلال قهری آن بدون نیاز به اراده طرفین هستند.

آشنایی با این قواعد برای هر فردی که قصد انجام معامله یا انعقاد قرارداد دارد، امری ضروری است. این مقاله به‌منظور ارائه اطلاعاتی جامع و کاربردی در خصوص فسخ و انفساخ قرارداد نگارش شده است تا با رسیدن به درکی صحیح از این موضوع در انجام معاملات و انعقاد قراردادها با درایت و آگاهی بیشتری عمل کنید.

فسخ قرارداد چیست؟

فسخ به معنای برهم‌زدن یک قرارداد به اراده یکی از طرفین یا به‌موجب شرطی است که در خود قرارداد درج شده است. در واقع، فسخ ابزاری است که به‌موجب آن، یکی از طرفین قرارداد می‌تواند از تعهدات خود در قبال طرف دیگر شانه خالی کند و به رابطه حقوقی بینشان پایان دهد.

در واقع فسخ حکم طلاق در دنیای قراردادها را دارد به این معنا که یکی از طرفین تصمیم می‌گیرد به تعهدات مشترک قراردادی بین خود و دیگری خاتمه دهد و رابطه‌ای که به‌موجب انعقاد آن قرارداد بین آن‌ها ایجاد شده را از بین ببرد. فسخ قرارداد به معنای اراده یک‌طرفه یکی از طرفین برای برهم‌زدن قرارداد و رهایی از تعهدات آن است. در فسخ قرارداد، نیازی به توافق طرفین نیست و یک طرف می‌تواند با اعلام فسخ به رابطه قراردادی پایان دهد. به بیان ساده‌تر فسخ حکم به “نه” گفتن به ادامه تعهدات در قرارداد است.

شرایط فسخ قرارداد

فسخ قرارداد، امری حقوقی و تابع ضوابط و مقرراتی خاصی است. برای این که فسخ یک قرارداد معتبر و قابل‌استناد باشد باید دارای رابط زیر باشد:

• وجود اراده انحصاری: فسخ قرارداد، اراده انحصاری یکی از طرفین قرارداد است و نیازی به رضایت طرف دیگر ندارد.
• اعلام فسخ: اراده به فسخ باید به طور صریح و آشکار به‌طرف مقابل ابلاغ گردد. این ابلاغ می‌تواند به‌صورت کتبی، شفاهی یا حتی با انجام عملی که نشان‌دهنده عدم تمایل به ادامه قرارداد باشد، صورت گیرد.
• وجود مبنای قانونی یا قراردادی: فسخ قرارداد باید مستند به یکی از موارد زیر باشد:
• موارد مقرر در قانون: در قانون مدنی ایران در مواردی خاص و مختلف به شرایط فسخ قرارداد اشاره شده است. برای مثال در صورت عدم انجام تعهدات یکی از طرفین، وجود عیب در مورد معامله، خیارات قانونی و… قانوناً می‌توان برای فسخ قرارداد اقدام نمود.
• شروط ضمن عقد: طرفین قرارداد می‌توانند در متن قرارداد شروطی را برای فسخ قرارداد در نظر بگیرند. این شروط با نام “خیارات” شناخته می‌شوند و در صورت تحقق شرایط آن‌ها، حق فسخ برای یکی از طرفین یا هر دو طرف ایجاد خواهد شد.

دلایل قابل‌قبول برای فسخ

دلایل قابل‌قبول برای فسخ قرارداد به نوع فسخ (ارادی یا قانونی) بستگی دارد و عبارت‌اند از:

• دلایل قابل‌قبول برای فسخ ارادی:

1. شروط ضمن عقد: درصورتی‌که در متن قرارداد، یکی از طرفین حق فسخ را برای خود شرط کرده باشد می‌تواند در هر زمانی که بخواهد از این حق استفاده کند. البته در برخی موارد، شرط فسخ با قید شرطی خاص مانند عدم انجام تعهدات از سوی طرف مقابل به شخص داده می‌شود.
2. اعسار و ورشکستگی: اگر یکی از طرفین قرارداد دچار اعسار یا ورشکستگی شود، طرف مقابل می‌تواند قرارداد را فسخ کند.

• دلایل قابل‌قبول برای فسخ قانونی:
• عدم انجام تعهدات توسط یکی از طرفین: درصورتی‌که یکی از طرفین قرارداد به تعهدات خود عمل نکند، طرف مقابل می‌تواند قرارداد را فسخ نماید. برای مثال اگر در یک قرارداد بیع، فروشنده تعهد کرده باشد که در تاریخ مشخصی مبیع را به خریدار تحویل دهد، اما از انجام آن در موعد مقرر خودداری کند، خریدار می‌تواند قرارداد را فسخ نماید.
• غین متعهد به (مورد معامله): چنانچه مورد معامله تلف یا از بین رفته باشد، طرف مقابل حق فسخ قرارداد را دارد. برای مثال اگر در یک قرارداد اجاره، مورد اجاره قبل از تحویل به مستأجر به طور کامل از بین برود، مستأجر می‌تواند قرارداد را فسخ کند.
• عیب مورد معامله: درصورتی‌که مورد معامله دارای عیبی باشد که برای طرف مقابل قابل‌تحمل نباشد، او می‌تواند با فسخ قرارداد از انجام معامله خودداری کند. برای مثال اگر در یک قرارداد بیع، مبیع دارای عیب فنی قابل‌توجهی باشد که در زمان انعقاد قرارداد برای خریدار آشکار نبوده است، خریدار می‌تواند از حق فسخ قرارداد استفاده کند.
• تخلف از شرط صلح: اگر یکی از طرفین از شرط صلحی که در قرارداد درج شده تخلف کند، طرف مقابل حق فسخ قرارداد را دارد. به‌عنوان‌مثال چنانچه در یک قرارداد صلح، یکی از طرفین متعهد شده باشد که از طرح دعوای حقوقی علیه طرف دیگر خودداری نماید، اما به این تعهد عمل نکند. طرف مقابل حق فسخ قرارداد را خواهد داشت.
• فسخ به خیار شرط: خیار شرط یکی از اختیارات قانونی است که به‌موجب آن، حق فسخ معامله به هر یک از طرفین معامله یا شخص ثالثی در مدت زمانی مشخص داده می‌شود. این حق فسخ در ضمن عقد و با توافق طرفین تعیین می‌گردد. طبق ماده 401 قانون مدنی، شرط فسخ باید دارای مدت معین باشد در غیر این صورت، شرط و عقد هر دو باطل خواهند بود.
• فسخ به خیار مجلس: خیار مجلس یکی از خیارات قانونی در فقه و حقوق ایران است که به‌موجب آن، هر یک از طرفین معامله تا زمانی که در مجلس عقد قرارداد حضور داشته باشند و از یکدیگر جدا نشده باشند، حق دارند معامله را فسخ کنند. طبق آنچه در ماده 397 قانون مدنی ایران تدوین شده است “هر یک از متبایعین بعد از عقد فی المجلس و مادام که متفرق نشده‌اند، اختیار فسخ معامله را دارند.”
• فسخ به خیار عیب: خیار عیب از دیگر حقوق قانونی است که برای خریدار در معاملات معوض در نظر گرفته شده است تا درصورتی‌که بعد از تسلیم مبیع، متوجه شود که مبیع دارایی عیب است بتواند در مدت معینی قرارداد را فسخ کند. به عبارتی طبق قانون خریدار در صورت مشاهده نقص در کالای خریداری شده، می‌تواند معامله را فسخ نماید. شرط اعمال خیار عیب، ناآگاهی خریدار از عیب در زمان انعقاد قرارداد است.
• فسخ به خیار غبن: خیار غبن یکی دیگر از اختیارات قانونی است که به کسی داده می‌شود که در اثر معامله متحمل غبن فاحش (ضرر زیاد) شده باشد. طبق این خیار شخص زیان‌دیده می‌تواند قرارداد را فسخ کند. برای اعمال حق فسخ خیار غبن، لازم است که غبن در معامله فاحش باشد. غبن فاحش به معنای ضرر و زیان آشکار و قابل‌توجه است.
• فورس ماژور: فورس ماژور یا قوه قهریه از دیگر شروطی است که به موجب درج آن در قرارداد، طرفین قرارداد از انجام تعهدات خود معاف می‌شوند. به بیان ساده‌تر در برخی موارد، وقوع حوادث قهری مانند سیل یا زلزله می‌تواند موجب فسخ قرارداد شود.
• فسخ قرارداد به علت خیار تدلیس: خیار تدلیس یکی از خیارات قانونی در فقه و حقوق مدنی ایران است که به‌موجب آن، هر یک از طرفین معامله که در اثر تدلیس (فریب) متضرر شده باشد، حق فسخ معامله را دارد.
• فسخ به خیار تأخیر ثمن: به‌موجب خیار تأخیر ثمن درصورتی‌که خریدار در پرداخت ثمن (قیمت) معامله تأخیر کند، فروشنده حق دارد معامله را فسخ نماید.
• فسخ به خیار حیوان: در معاملاتی که مبیع حیوان باشد، خریدار حق دارد که تا سه روز بعد از انعقاد قرارداد، آن را فسخ کند. توجه داشته باشید که حق فسخ به خیار حیوان تنها به خریدار داده شده است.
• و…

مدارک لازم برای فسخ

برای فسخ قانونی قولنامه یا قرارداد همراه‌داشتن مدارک و مستندات لازم ضروری است. این مدارک عبارت‌اند از:

• اصل و تصویر قرارداد (نسخه کامل از قرارداد که دارای امضای طرفین معامله باشد و در صورت وجود، نسخه‌ای از مکاتبات یا توافقات بعدی مرتبط با قرارداد)
• مدارک مثبت دال بر وجود خیارات قانونی یا حق فسخ
• مدارک هویتی (شامل کپی و اصل کارت ملی و شناسنامه)

البته در برخی موارد، ممکن است مدارک و مستندات دیگری نیز بنا به شرایط خاص پرونده برای فسخ قرارداد موردنیاز باشد به همین دلیل مشورت با یک وکیل الزامی است.

روند قانونی فسخ

روند قانونی فسخ قرارداد به نوع قرارداد، شرایط فسخ و دلایل فسخ کننده بستگی دارد، اما به‌طورکلی برای فسخ قانونی یک قرارداد برای مراحل زیر را طی کرد:

• بررسی شرایط فسخ:

در اولین قدم باید شرایط فسخ درج شده در قرارداد را به‌دقت مطالعه و بررسی کرد؛ زیرا در بسیاری از قراردادها به طور مشخص شروطی برای فسخ ذکر شده است. برای مثال ممکن است در قرارداد قید شده باشد که در صورت عدم پرداخت ثمن در موعد مقرر، فروشنده حق فسخ قرارداد را دارد.

• جمع‌آوری مدارک و مستندات:

پس از بررسی شرایط فسخ باید مدارک و مستندات لازم برای اثبات حق فسخ را جمع‌آوری کرد. این مدارک بسته به نوع قرارداد و شرایط فسخ متفاوت خواهند بود. برای مثال در فسخ به دلیل خیار عیب، ارائه گزارش کارشناسی که نقص مورد ادعا را در بیع تأیید کند، ضروری است.

• ارسال اظهارنامه:

در بسیاری از موارد قبل از مراجعه به مراجع قانونی، ارسال اظهارنامه به‌طرف مقابل قرارداد، راه‌حلی مسالمت‌آمیز و کم‌هزینه برای حل‌وفصل اختلاف خواهد بود. در اظهارنامه باید به طور شفاف و صریح، قصد فسخ قرارداد و دلایل آن بیان شوند.

• مراجعه به مراجع قضایی:

اگر با ارسال اظهارنامه، مشکل حل نشود یا طرف مقابل از فسخ قرارداد امتناع کند باید به مراجع قضایی ذی‌صلاح مراجعه کرد. مرجع قضایی صالح برای رسیدگی به دعاوی فسخ قرارداد، دادگستری محل اقامت خوانده (طرف مقابل) است.

• طرح دعوا:

برای طرح دعوا در دادگستری باید دادخواست فسخ قرارداد به همراه مدارک و مستندات لازم ارائه شوند. در دادخواست ارائه شده مشخصات دقیق طرفین، موضوع دعوا، دلایل و مستندات فسخ و خواسته خواهان (فسخ قرارداد) باید به طور کامل ذکر شوند.

• رسیدگی و صدور رأی:

پس از ثبت دادخواست در دادگستری، پرونده به شعبه رسیدگی‌کننده ارجاع داده خواهد شد و رسیدگی به آن آغاز می‌شود. در جریان رسیدگی، طرفین می‌توانند دلایل و مستندات خود را ارائه داده و به اظهارات یکدیگر پاسخ دهند. در نهایت دادگاه با بررسی دلایل و مستندات، رأی خود را صادر خواهد کرد.

• اجرای رأی:

در صورت صدور رأی به نفع خواهان و فسخ قرارداد، این رأی قابل‌اجرا خواهد بود. خواهان می‌تواند با مراجعه به دایره اجرای دادگستری، نسبت به اجرای رأی و دریافت حکم فسخ قرارداد اقدام نماید.

 انفساخ قرارداد چیست؟

انفساخ در اصطلاح حقوقی به معنای ازبین‌رفتن یک عقد به طور قهری و بدون نیاز به اراده طرفین است. به عبارتی برخلاف فسخ که در آن یکی از طرفین یا هر دو طرف می‌توانند بااراده خود معامله را فسخ کنند در انفساخ، گویی از ابتدا هیچ عقد و تعهدی بین طرفین وجود نداشته است و عقد یا معامله به طور خودبه‌خود و بدون نیاز به اقدام خاصی از سوی طرفین یا مراجع قضایی، منحل خواهد شد.

موارد انفساخ قرارداد

انفساخ در مواردی خاص اتفاق می‌افتد که به شرح زیر هستند:

• تراضی طرفین: طرفین قرارداد می‌توانند با توافق یکدیگر شرطی را در قرارداد درج کنند که در صورت تحقق آن شرط، قرارداد به طور خودبه‌خود منفسخ شود. به این شرط، شرط فاسخ گفته می‌شود.
• حکم قانون: قانون در برخی موارد حکم به انفساخ قرارداد داده است. برای مثال در صورت تلف‌شدن مال مورد معامله قبل از تسلیم به خریدار، عقد بیع منفسخ می‌شود.
• فوت یا حجر یکی از طرفین در قراردادهای جایز: در قراردادهای جایز، هر یک از طرفین می‌تواند هر وقت که بخواهد قرارداد را فسخ کند، اما درصورتی‌که یکی از طرفین فوت کند یا دچار حجر (جنون) شود، قرارداد به طور خودبه‌خود خواهد شد.

تفاوت انفساخ با فسخ قرارداد

انفساخ و فسخ دو مفهوم مهم حقوقی هستند که هر دو به انحلال قرارداد اشاره دارند، اما با یکدیگر تفاوت‌های اساسی دارند که به شرح زیر هستند:

• ارادی‌بودن: فسخ قرارداد تنها درصورتی‌که یکی از طرفین قرارداد برای برهم‌زدن قرارداد اراده کند، امکان‌پذیر است. درحالی‌که انفساخ به طور خودکار و بدون نیاز به اراده طرفین اتفاق می‌افتد.
• مبنای انحلال: مبنای فسخ، وجود نقص یا ایراد در ماهیت یا شرایط قرارداد است که در قانون به طور مشخص ذکر شده است، اما مبنای اتفاق‌افتادن انفساخ، حکم قانون یا توافق طرفین در متن قرارداد است.

برای مثال: فرض کنید آقای “ب” یک واحد آپارتمان را از آقای “الف” خریداری کرده است. اگر در قرارداد این معامله، شرط شود که آقای “ب” تنها یک ماه برای پرداخت ثمن معامله زمان دارد در غیر این صورت معامله فسخ خواهد شد. پس طبق قرارداد اگر یک ماه بعد از عقد قرارداد ثمن معامله پرداخت نشد، آپارتمان مجدد به آقای “الف” بازگردانده می‌شود و وی می‌تواند ملک خود را به شخص ثالث بفروشد.

در این مثال انفساخ اتفاق افتاده است؛ زیرا قرارداد به طور خودبه‌خود و بدون نیاز به اراده طرفین یا حکم دادگاه از بین رفته است.

حال اگر در همین مثال بالا، شرط فسخ در قرارداد وجود نداشته باشد درصورتی‌که اگر آقای “ب” ثمن معامله را پرداخت نکند، آقای “الف” می‌تواند با اراده خود و مراجعه به دادگاه و اثبات عدم پرداخت ثمن توسط آقای “ب”، حکم فسخ قرارداد را از دادگاه بگیرد.

در این مثال فسخ اتفاق افتاده است؛ زیرا آقای “الف” با اراده خود و با حکم دادگاه به قرارداد پایان داده است.

تفاوت بطلان و انفساخ

در دنیای معاملات مفاهیم حقوقی مانند بطلان و انفساخ از اهمیت بالایی برخوردار هستند؛ زیرا هر کدام آثار و شرایط خاص خود را بر معاملات و تعهدات دارند. درک دقیق تفاوت این دو مفهوم برای افراد فعال در حوزه معاملات و قراردادها ضروری است.

بطلان به معنای بی‌اعتباری و عدم اثر یک قرارداد یا معامله از ابتدا است. عقد یا معامله باطل از همان ابتدا هیچ‌گونه اثر حقوقی ندارد و انگار اصلاً وجود خارجی نداشته است، اما همان‌طور که در بالا به آن اشاره کردیم، انفساخ به معنای انحلال قهری قرارداد به دلایلی خارج از اراده طرفین و به طور خودبه‌خود است.

موارد بطلان قرارداد عبارت‌اند از:

• عدم اهلیت طرفین: درصورتی‌که یکی از طرفین قرارداد یا معامله فاقد اهلیت لازم برای انجام آن معامله باشد، قانوناً قرارداد باطل خواهد بود. برای مثال معامله‌ای که توسط یک فرد صغیر یا مجنون انجام شود، باطل است.
• محل نامناسب: اگر محل انجام معامله نامناسب و غیرقانونی باشد، قرارداد باطل خواهد بود.
• موضوع نامناسب: اگر موضوع معامله نامناسب و غیرقانونی باشد، قرارداد آن باطل خواهد بود. برای مثال معامله مواد مخدر یا معامله انسان یا اعضای بدن انسان باطل است.
• عدم رعایت تشریفات قانونی: در برخی موارد قانون برای انجام معاملات خاص، تشریفاتی را در نظر گرفته است. در صورت انجام چنین معاملاتی اگر تشریفات رعایت نشود، قرارداد باطل خواهد بود. برای مثال معامله املاک ثبت نشده باید با سند رسمی انجام شود، در غیر این صورت باطل خواهد بود.

تفاوت‌های کلیدی بین بطلان و انفساخ به شرح زیر هستند:

• اراده طرفین: در بطلان، عقد بدون نیاز به اراده طرفین بی‌اعتبار است درحالی‌که در انفساخ در برخی موارد انفساخ به اراده طرفین بستگی دارد (مانند شرط فاسخ) و در برخی موارد دیگر به طور خودبه‌خود و بدون نیاز به اراده طرفین اتفاق می‌افتد (مانند فوت یکی از طرفین).
• اعلام: در صورت بطلان قرارداد نیازی به اعلام بطلان نیست درحالی‌که در انفساخ قرارداد در برخی موارد، انفساخ باید به‌طرف مقابل اعلام شود (مانند شرط فاسخ).
• زمان بی‌اعتباری: در صورت بطلان قرارداد، قرارداد از ابتدا بی‌اعتبار است درحالی‌که در انفساخ، قرارداد از زمان تحقق شرط فاسخ، حکم قانون یا فوت یا حجر یکی از طرفین بی‌اعتبار می‌شود.

راهکارهای جلوگیری از فسخ و انفساخ قرارداد

فسخ و انفساخ قرارداد، دو اتفاق ناخوشایند در دنیای معاملات هستند که می‌توانند ضرر و زیان‌های مالی و غیرمالی قابل‌توجهی برای طرفین به همراه داشته باشند. به همین دلیل، آگاهی از راهکارهای جلوگیری از فسخ و انفساخ قرارداد، از اهمیت بالایی برخوردار است

در ادامه به بررسی مهم‌ترین راهکارهای جلوگیری از فسخ و انفساخ قرارداد خواهیم پرداخت.

 تدوین قرارداد محکم: گامی اساسی در پیشگیری

یکی از مهم‌ترین راهکارهای جلوگیری از فسخ و انفساخ قرارداد، تدوین قرارداد محکم و دقیق است. قرارداد محکم، قراردادی است که همه تعهدات، شرایط و الزامات طرفین به طور شفاف و روشن در آن بیان شده باشد.

نکات مهم در تدوین قرارداد

• ذکر دقیق مشخصات طرفین قرارداد: نام، نام خانوادگی، آدرس و سایر اطلاعات هویتی طرفین قرارداد باید به طور دقیق درج شود.
• تعیین موضوع قرارداد: موضوع قرارداد باید به طور کامل و بدون ابهام در آن بیان شود.
• تعیین تعهدات طرفین: تعهدات هر یک از طرفین قرارداد باید به طور واضح و شفاف در قرارداد ذکر شوند.
• تعیین مدت قرارداد: درصورتی‌که برای انجام تعهدات، مدت‌زمان مشخصی لازم باشد باید مدت معین شده عیناً در قرارداد درج شود.
• تعیین مبلغ قرارداد: درصورتی‌که قرارداد شامل پرداخت وجه باشد باید مبلغ آن به طور دقیق و به همراه واحد پولی در قرارداد نوشته شود.
• پیش‌بینی شرایط فسخ یا انفساخ: می‌توان در قرارداد شروطی را برای فسخ یا انفساخ قرارداد در نظر گرفت. این شروط با نام “خیارات” شناخته می‌شوند و در صورت تحقق شرایط آن‌ها، طرفین می‌توانند قرارداد را فسخ یا منفسخ نمایند.
• پیش‌بینی حل‌وفصل اختلافات: می‌توان در قرارداد روشی برای حل‌وفصل اختلافات احتمالی طرفین پیش‌بینی کرد.
• استفاده از عبارات دقیق و حقوقی: در تدوین قرارداد باید از عبارات دقیق و حقوقی استفاده شود تا به این وسیله از بروز سوءتفاهم و اختلافات احتمالی در آینده جلوگیری به عمل آید.
• مهر و امضای طرفین: قرارداد باید به امضای هر دو طرف برسد و در صورت لزوم مهر شود.

 انتخاب طرف مقابل متعهد و خوشنام

انتخاب طرف مقابل متعهد و خوشنام، یکی دیگر از راهکارهای جلوگیری از فسخ و انفساخ قرارداد است. قبل از انعقاد قرارداد، باید در مورد سابقه و اعتبار طرف مقابل به طور دقیق تحقیق و بررسی کافی صورت گیرد. راه‌های شناخت بهتر طرف معامله عبارت‌اند از:

• استعلام سوابق طرف مقابل از مراجع ذی‌صلاح مانند اداره ثبت شرکت‌ها یا مراجع قضایی
• بررسی نظرات و تجارب سایرین در معامله با شخص موردنظر
• ملاقات حضوری و گفتگو با طرف مقابل

 انجام تعهدات به‌موقع و باکیفیت

یکی از مهم‌ترین عوامل در جلوگیری از فسخ و انفساخ قرارداد، انجام تعهدات به‌موقع و باکیفیت است. طرفین قرارداد باید به طور کامل و دقیق به تعهدات خود عمل کنند تا از بروز اختلاف و فسخ قرارداد جلوگیری شود.

پیش‌بینی شرایط پیش‌بینی نشده

در هنگام تدوین قرارداد باید تاحدامکان شرایط پیش‌بینی نشده را در نظر گرفت و برای آن‌ها راه‌حل مناسب پیش‌بینی کرد.

 استفاده از مشاوره حقوقی

قبل از انعقاد قرارداد بهتر است از مشاوره حقوقی یک وکیل یا متخصص حقوقی استفاده کرد. وکیل یا متخصص حقوقی می‌تواند در تدوین قرارداد و پیش‌بینی شروط لازم برای جلوگیری از فسخ یا انفساخ قرارداد به شما کمک کند.

مشاوره با وکیل

فسخ و انفساخ قرارداد، دو اصطلاح حقوقی مربوط به معاملات هستند که می‌توانند تبعات سنگینی برای طرفین یک معامله به همراه داشته باشند. پیچیدگی‌های قانونی و ظرافت‌های حقوقی این موضوع، نقش حضور وکیل مجرب را در این میان بیش از هر زمان دیگری برجسته می‌کند.

مؤسسه حقوقی حقستان با درک اهمیت این موضوع، خدمات تخصصی خود را در زمینه فسخ و انفساخ قرارداد به شما ارائه می‌دهد. وکلای مجرب ما با بررسی دقیق شرایط قرارداد شما، راهکارهای قانونی مناسب برای جلوگیری از فسخ یا انفساخ و احقاق حقوق شما در صورت وقوع آن را به شما ارائه خواهند داد.

ما متعهد به ارائه خدمات باکیفیت و صادقانه به شما عزیزان هستیم و در همه مراحل کار با شما در تماس خواهیم بود. با مشاوره با وکلای ما از اتلاف وقت و هزینه در مسیرهای اشتباه جلوگیری کرده و با صرف کم‌ترین زمان و هزینه به بهترین نتیجه دست یابید.

در آخر…

فسخ و انفساخ قرارداد، دو اصطلاح حقوقی هستند که به لغو یا ازبین‌رفتن یک قرارداد به طور قانونی اشاره دارند. این اتفاق می‌تواند به دلایل مختلفی مانند عدم انجام تعهدات، وجود شرایط فسخ در قرارداد یا حکم قانون رخ دهد. فسخ و انفساخ قرارداد می‌توانند پیامدهای حقوقی و مالی قابل‌توجهی برای طرفین به همراه داشته باشند.

در این مقاله، تلاش کردیم تا با ارائه اطلاعاتی جامع و کاربردی در خصوص فسخ و انفساخ قرارداد، به شما در درک بهتر این موضوع و حفظ صلح و ثبات در معاملاتتان یاری برسانیم، اما آنچه در این مقاله مطالعه کردید صرفاً جهت اطلاع‌رسانی بوده و به‌هیچ‌وجه جایگزین مشاوره حقوقی تخصصی با یک وکیل مجرب نمی‌شود.

مؤسسه حقوقی حقستان، حامی حقوق شما در دعاوی مربوط به فسخ و انفساخ قرارداد خواهد بود در صورت تمایل به کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید.

نوشته فسخ و انفساخ قرارداد: چه زمانی و چگونه؟ اولین بار در موسسه حقوقی مدافع حق پارسیان (حق ستان). پدیدار شد.